تا نهاده پا به کوفه سرور مالک رقاب                 **                  آفتاب طالعش بنهاده رو اندر حجاب

ریسمان عشق برنه تختهء افلاک بست             **               بر ستون لاجوردی خیمهء زرین طناب

رشته از سفلی بریدورخت بر علوی کشید        **          زد سرادق بر فلک شاهنشه گردون فتاب

شاهباز عزم او از تنگنای این قفس                  **      گشت بال افشان به فوق قلهءقوسین وقاب

بهر جولان کمیتش بود عرض ارض تنگ             **               عرصهءاینعالم کم وسعت پر پیچ وتاب

همچو یوسف با همه زندانیان بدرود گفت          **                همچنان یعقوب ازهجر پسر گردیدآب

پس وداع آخرین با عترت اطهار کرد                  **                 داد هر یک را نویداجرمن غیر حساب

برق حرمان شرارش حاصل آفاق سوخت         **           دردهجرانش زده آتش بجان شیخ وشاب

آه ازآن وقتی که شدعازم شه دین بهرجنگ      **         بادلی لبریزخون بادیده ای همچون سحاب

بود سرگرم جدل با  کوفیان  بی وفا                **             ناگهان از مصدر عزت رسیده این خطاب

یا حسین داری اگر شوق جناب قرب ما           **           دست از غوغا تهی کن زود نزد ما شتاب

عاقبت گرد الم بر فرق عالم ریخت رفت           **         با دوصد افسوس ازین غم خانهء دیر خراب

بسملا کن مختصر دیگر مسوزان خامه را         **            سینهء احباب را زین غم مکن دیگر کباب